می روی اما برایم مثل روز ِ روشن است

زندگی بعداز تو بر وفق مرادِاین زن است

داغی ِمردادی ومن، غنچــه ی اردیبهشت

رسمِ تو،شادابی ِ من رابه یغمابردن است

بعد ازاین تقدیر ِ تو مانند اشک ازچشم من

ذره ذره روی خاکِ بی کسی افتادن است

با تمام دشمنانم دوست خواهم شد که صد،

دشمن ِ بد بهترازیک دوست،امادشمن است

با تـــو از مردانگی از مهربانــی دم زدن

قصه ی کوبیدن ِ آب ِ درونِ هاون است

از خیــالت  مـی گریزم  بـــــاز ،  امــــا  مثل  مـــــرگ

سایه ای هستی که هرجایی که هستم بامن است